ამ მიდამოებში მე-18 საუკუნის ბოლოს ერეკლე მეფეს გვერდზე არ დაუდგნენ ჯარისკაცები. მაგრამ, როდესაც ბრძოლა დამთავრდა, არ იტევდა თბილისი ერეკლეს დამტირებელს.
დღეს არის მძიმე დრო, ნურავის ნუ ეგონება, რომ ეს შემთხვევითია, დღეს წყდება საქართველოს ბედი. მე მინდა გითხრათ, მე მინდა, რომ იყოს არა კრწანისი, არამედ დიდგორი. როდესაც დავითის გზაზე შემართულები, ფეხზე დამდგრები და წელგამართულები ჩვენი ქვეყნის საკეთილდღეოდ ერთად დავჭექეთ - წინ, საქართველო!
