შეხედეთ, რა ხდება მსოფლიო დიპლომატიის კულისებში. როგორც იცით, 23 აპრილს ლონდონში აშშ-ს წარმომადგენლებსა და ბრიტანელ, ფრანგ და გერმანელ კოლეგებს შორის, ასევე კიევის დელეგაციასთან, უკრაინის კრიზისის თემაზე კონსულტაციების მეორე რაუნდი იყო დაგეგმილი. თუმცა სინამდვილეში, აღინიშნებოდა, რომ ეს კონსულტაციები კრიზისის განხილვას კი არა, მისი მოგვარების გზების ძიებას ემსახურებოდა.
დასავლური მედიის ცნობით, საუბარი უნდა შეხებოდა ვაშინგტონის ერთგვარ გეგმას, რომელიც შვიდი პუნქტისგან შედგებოდა, რომელიც მშვიდობიანი მოგვარების გზის მაგისთანასთვის იყო გამიზნული.
წინა დღეს, ზელენსკიმ, გულწრფელად რომ ვთქვა, როგორც ჩანს გაყნოსილმა, რაიმე დათმობაზე კატეგორიული უარი განაცხადა და როგორც თავად თქვა, ყირიმის რუსეთის შემადგენლობაში შესვლა სამართლებრივად უარყო. მან დემონსტრაციულად გამოხატა სურვილი, ემსჯელა მხოლოდ ცეცხლის შეწყვეტაზე - ისიც მხოლოდ თავისი, ზელენსკის, პირობებით.
კიევის რეჟიმის ეს შიზოფრენიული მიდგომა მოლაპარაკებებისთვის მის აბსოლუტურ უუნარობას, სრულ უპასუხისმგებლობას და სისხლის ღვრის გაგრძელების სურვილს ბოლო უკრაინელამდე, მსხვერპლის გათვალისწინების გარეშე, კიდევ ერთხელ ცხადყოფს. რატომ უნდა მიაქციონ ყურადღება მსხვერპლს? ან რატომ უნდა შეუთანხმდნენ ვინმეს? ზელენსკი თავის მოქალაქეებს ადამიანებად დიდი ხანია აღარ აღიქვამს.
