საკონსტიტუციო სასამართლომ ყოფილი სსრკ-ის და საქართველოს სსრ-ის კომუნისტური პარტიის ცენტრალური კომიტეტების წევრებს, რაიონული და საქალაქო კომიტეტების მდივნებს, ახალგაზრდული ლენინური კომუნისტური კავშირის ცენტრალური კომიტეტების ბიუროების წევრებს სხვადასხვა სახელმწიფო დაწესებულებებში თანამდებობის დაკავების უფლება მისცა. სასამართლომ დაადგინა, რომ მოსარჩელე ნოდარ მუმლაურის და მის მსგავს მდგომარეობაში მყოფი პირებისთვის სახელმწიფო თანამდებობის დაკავების უფლების მთელი სიცოცხლის განმავლობაში ჩამორთმევა, მათი არა სამართლის სუბიექტებად, არამედ სამართლის ობიექტებად განხილვის ტოლფასია, რითაც ირღვევა საქართველოს კონსტიტუციის მე-17 მუხლის პირველი პუნქტით დაცული ადამიანის ღირსების უფლება.
"2015 წლის 28 ოქტომბერს, საკონსტიტუციო სასამართლომ მიიღო გადაწყვეტილება საქმეზე "საქართველოს მოქალაქე ნოდარ მუმლაური საქართველოს პარლამენტის წინააღმდეგ" (კონსტიტუციური სარჩელი N560).
აღნიშნულ საქმეზე, მოსარჩელე არაკონსტიტუციურად მიიჩნევდა საქართველოს კანონის „თავისუფლების ქარტიის" მე-9 მუხლის პირველი პუნქტის „გ" და „დ"ქვეპუნქტებს საქართველოს კონსტიტუციის მე-14 მუხლთან, მე-17 და 29-ე მუხლების პირველ პუნქტებთან მიმართებით. სადავო ნორმების თანახმად, ყოფილი სსრკ-ის და საქართველოს სსრ-ის კომუნისტური პარტიის ცენტრალური კომიტეტების წევრებს, რაიონული და საქალაქო კომიტეტების მდივნებს, ახალგაზრდული ლენინური კომუნისტური კავშირის ცენტრალური კომიტეტების ბიუროების წევრებს, მთელი სიცოცხლის განმავლობაში, ეკრძალებოდათ სხვადასხვა სახელმწიფო დაწესებულებებში თანამდებობის დაკავება.
საკონსტიტუციო სასამართლომ დაადგინა, რომ მოსარჩელის და მათ მსგავს მდგომარეობაში მყოფი პირებისთვის, სახელმწიფო თანამდებობის დაკავების უფლების მთელი სიცოცხლის განმავლობაში ჩამორთმევა, მათი არა სამართლის სუბიექტებად, არამედ სამართლის ობიექტებად განხილვის ტოლფასია, რითაც ირღვევა საქართველოს კონსტიტუციის მე-17 მუხლის პირველი პუნქტით დაცული ადამიანის ღირსების უფლება.
ზემოაღნიშნულის გათვალისწინებით, საკონსტიტუციო სასამართლომ სადავო ნორმები არაკონსტიტუციურად სცნო", - წერია საკონსტიტუციო სასამართლოს მიერ გავრცელებულ პრესრელიზში.
