მართალია ეს სამი ვიდეო 2001–2002 წლებშია გადაღებული, მაგრამ მაინც ”90-იანი წლების არტქრონიკებში” მოხვდა. ალბათ იმიტომ, რომ მათი ავტორები - მამუკა ჯაფარიძე და ანთეა ნიკოლსონი მსგავს ნამუშევრებს 90-იანი წლების დასაწყისიდან ქმნიდნენ. კონცეპტუალურ ნამუშევრებში თავიდანვე სწორედ ადგილის ეტიმოლოგიაზე, მასალის ფაქტურის შესაძლებლობებზე (მაგალითად, თერმოსენსორული ქაღალდი) თუ ნამუშევრის ინტერაქტიულობაზე აკეთებდნენ აქცენტს.
ინგლისელი არტისტი - ანთეა ნიკოლსონი, ერთ-ერთი პირველია დასავლელ არტისტთაგან, რომელმაც ”პერესტროიკის” შემდგომი პერიოდის ქართული არტ-სივრცე აღმოაჩინა და ამ სივრცეში კოლაბორაციული ნამუშევრები შექმნა. (თანამშრომლობა დღემდე გრძელდება)
ინგლისელი არტისტი - ანთეა ნიკოლსონი, ერთ-ერთი პირველია დასავლელ არტისტთაგან, რომელმაც ”პერესტროიკის” შემდგომი პერიოდის ქართული არტ-სივრცე აღმოაჩინა და ამ სივრცეში კოლაბორაციული ნამუშევრები შექმნა. (თანამშრომლობა დღემდე გრძელდება)