ვფიქრობ, დროა, ჩვენი დემოკრატიული პარტნიორები, იქნება ეს ევროპელი, ბრიტანელი თუ ამერიკელი, დაუპირისპირდნენ ახალ რეალობას, რომელიც იმაში მდგომარეობს, რომ რუსეთი ცდილობს გადაიბიროს დემოკრატიული ქვეყნები, რომლებიც ევროკავშირის ნაწილი არიან ან მასთან დაკავშირებულები არიან კანდიდატის სტატუსით ან სხვა გზით. ისინი ცდილობენ გადაიბირონ ეს ქვეყნები არჩევნების გზით. ეს მოხდა რუმინეთში, თუმცა იქ ეს შედეგი გაუქმდა, რადგან მათ ჯერ კიდევ აქვთ საკონსტიტუციო სასამართლო, რომელიც ჩვენ აღარ გვაქვს. ჩვენ აღარ გვაქვს არცერთი ინსტიტუცია, გარდა პრეზიდენტის ინსტიტუტისა. ყველა დანარჩენი მმართველი პარტიის ხელშია და არა უბრალოდ ზოგად კონტროლში ან რომელიმე პოზიციის კონტროლში, არამედ სრულად მათი ხელშია.
ასე რომ, ეს არის საკითხი, რომელიც უნდა გადაჭრან დემოკრატიულმა ქვეყნებმა, პარტნიორებმა. მათ უნდა გადაწყვიტონ, ყოველთვის ასეთი ფრთხილად მიუდგებიან თუ არა, იმის გამოცხადებას, რომ არჩევნები არ იყო მოგებული, რომ ისინი არალეგიტიმურები არიან. ისინი უნდა დაფიქრდნენ, კვლავ გამოიყენებენ თუ არა სადამკვირვებლო მისიებს, რომლებიც ძალიან მნიშვნელოვანია. მაგალითად, OSCE/ODIHR-ის მისია, რომელმაც დასკვნა გამოაქვეყნა ევროპის საბჭოს შემდეგ. რატომ? დასკვნა ძალიან ცხადია, მაგრამ ის არ იძლევა პოლიტიკური შედეგს. IRI-ის, რესპუბლიკური ინსტიტუტის ანგარიში კი კიდევ უფრო მკაფიოა, თუმცა მათაც არ აქვთ პოლიტიკური შედეგის განსაზღვრის უფლება. პოლიტიკური შედეგები უნდა განსაზღვრონ მთავრობებმა, მაგრამ რაღაც მიზეზით მათ ჯერ არ მიაღწევიათ იმ გადაწყვეტილებისთვის, რომ ეს ომი აღიქვან როგორც ომი და არა როგორც ფრთხილი დამოკიდებულება იმის მიმართ, უნდა გამოაცხადონ თუ არა არჩევნები ლეგიტიმურად ან არალეგიტიმურად
