ეგვიპტის პირველი არასამხედრო პრეზიდენტი, მუჰამედ მორსი, მმართველ სამხედროებს უპირისპირდება – მან მოულოდნელად ხელახლა მოიხმო გავლენიანი გენერლების და მოსამართლეების მიერ დათხოვნილი პარლამენტი. ეგვიპტეში კვლავ გაურკვევლობაა და მორიგი პოლიტიკური კრიზისი მწიფდება. ქვეყანას აშშ-ის სახელმწიფო მდივანი ჰილარი კლინტონი სტუმრობს, ზესახელმწიფოს ეგვიპტის მიმართ სტრატეგიის გადახედვა უწევს.
პრეზიდენტის ბრძანებით, გასულ ზამთარში არჩეული პარლამენტი იმუშავებს ახალ არჩევნებამდე, რომელიც 60 დღეში დაინიშნება, მას შემდეგ, რაც საკონსტიტუციო ასამბლეა ახალ კონსტიტუციაზე მუშაობას დაასრულებს. მორსის დადგენილება ეხმიანება ორი კვირით ადრე სამხედრო მმართველობის და სასამართლოს მიერ გამოცემულ დეკლარაციებს, რომლითაც არჩევნები არაკონსტიტუციურად გამოცხადდა და გენერლებს მნიშვნელოვანი საკანონმდებლო პრივილეგიები გადაეცათ.
მორსის ნაბიჯი ქვეყნის პოლიტიკურმა ფრაქციებმა სხვადასხვაგვარად შეაფასეს. ერთმა ნაწილმა ის სამოქალაქო ძალაუფლების აღსადგენ გაბედულ ქმედებად აღიქვა, როცა სხვებმა მასში ეგვიპტის უზენაესი კონსტიტუციური სასამართლოს უარყოფის საშიში პრეცედენტი დაინახეს. ნობელის პრემიის ლაურეატმა, ცნობილმა ეგვიპტელმა პოლიტიკოსმა მოჰამედ ალ-ბარადეიმ Twitter-ზე დაწერა, რომ ეს გადაწყვეტილება „ეგვიპტეს კანონის მმართველობიდან ადამიანების მმართველობად აქცევს”.
სამხედროებთან კონფრონტაციის გაღრმავების მოლოდინში, მუსლიმური საძმო ლიბერალურ ძალებთან დაახლოებას ცდილობს. ტრადიციულად, სეკულარები მათ უნდობლობით ეკიდებიან, თუმცა მრავალი მათგანისთვის საძმოსთან თანამშრომლობა ერთადერთი გამოსავალია რევოლუციის მონაპოვრის გადასარჩენად. ახალგაზრდებთან დისკუსიებში მორსიმ პირობა დადო, რომ პრემიერმინისტრად საძმოს წევრს არ დანიშნავდა. კანდიდატებს შორის ალ-ბარადეი, ყოფილი ფინანსთა მინიტრი ჰაზემ ალ-ბებლავი და სოციალ-დემოკრატი პარლამენტარი ზიად ედდინი მოიაზრებიან. ამას გარდა, საძმოს გავლენიანმა წარმომადგენელმა CNN-თან ინტერვიუში განაცხადა, რომ ვიცეპრეზიდენტებად ქრისტიანსა და ქალს დაასახელებს.
ერთწლიანი პოლიტიკური მღელვარების შედეგად ეგვიპტური ეკონომიკა სტაგნაციაშია. დროებითმა სამხედრო მთავრობამ სოციალური ხარჯები გაზარდა, რამაც ფისკალური დეფიციტი გააღრმავა. 2011 წლის თებერვლიდან, ხელისუფლება დეფიციტს ქვეყნის უცხოური სავალუტო რეზერვებიდან სესხით აფინანსებს, ამ უკანასკნელის შემცირებასთან ერთად კი, შეიძლება, ეგვიპტური ფუნტის გაუფასურება მოუწიოს. მრავალი ანალიტიკოსის აზრით, ეგვიპტის ერთადერთი არჩევანი საერთაშორისო ფინანსური ინსტიტუტებიდან სესხის გაზრდაა და ამ მხრივ, საერთაშორისო მონეტარული ფონდის (IMF) როლი განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია. დევალვაციის თავიდან ასარიდებლად მიმდინარეობს მოლაპარაკებები 3,2 მილიარდი დოლარის სესხზე მინიმალური საპროცენტო განაკვეთით, თუმცა პოლიტიკური კრიზისი პროცესს აფერხებს. IMF უარს ამბობს ფონდების გამოყოფაზე, სანამ გარკვეული არ იქნება მომავალი მთავრობა და მისი მხარდაჭერა სესხის მიმართ.
თავის მხრივ, ეგვიპტეში ფარაონის მსგავსი ლიდერების ხანის დასრულება აშშ-სთვის ახალ რეალობას ქმნის. ამერიკელი ოფიციალური პირებისთვის რეგიონში საკვანძო მოკავშირესთან ურთიერთობა უფრო კომპლექსური ხდება. მათ ნავიგაცია მოუხდებათ დემოკრატიულად არჩეულ, თუმცა ანტიდასავლურ მუსლიმურ საძმოსა და მოკავშირეობის გარანტ, მაგრამ დემოკრატიული პროცესების შემაფერხებელ სამხედროებს შორის. ამასთან ერთად, გათვალისწინებული უნდა იყოს ყველა მხრიდან შევიწროებული პროდასავლური სეკულარების ინტერესებიც. წარუმატებელი სტრატეგიის შემთხვევაში, ეგვიპტე, ისრაელის მშვიდობიანი მეზობლის ნაცვლად, შეიძლება დაემსგავსოს პაკისტანს, სადაც კორუფციაში ჩაფლული სამოქალაქო პოლიტიკოსები და არასანდო სამხედრო მეთაურები ერთმანეთს ექიშპებიან.
გასულ თვეს, ობამას ადმინისტრაციამ სამხედრო საბჭოზე ზეწოლა განახორციელა მორსის გამარჯვების ასაღიარებლად. არაა გამორიცხული, რომ ჰილარი კლინტონის და თავდაცვის მდივნის, ლეონ პანეტას ლობირებამ, გენერლებს სასურველი კანდიდატის, ყოფილი პრემიერის, აჰმედ შაფიქისთვის პრეზიდენტის პოსტის გადაცემა გადააფიქრებინა. ამგვარ ქმედებას ნეგატიურად შეხვდნენ გენერლები, ეგვიპტელი ქრისტიანები და ისლამისტთა მოწინააღმდეგეები. The Washington Post-ის მიმომხილველის, ჯექსონ დილის აზრით, საწყისი გაურკვეველი ნაბიჯების შემდეგ, ადმინისტრაციას მორსის მიმართ ნაცვალგების მიდგომა მართებს. აშშ-ის მხარდაჭერას, საერთაშორისო მონეტარული ფონდის დახმარების მიღებას და ვალის გაცვლის შეთანხმებას, თან უნდა ახლდეს პირობა რელიგიურ უმცირესობათა და ქალთა უფლებების დაცვაზე. აგრეთვე, ისრაელთან ურთიერთობაში, მშვიდობის და დემოკრატიული ნორმების პატივისცემა.
