აბა, ნაღდ ტომის 80 ლარად ვინ მოგცემს? - მსგავს ფრაზებს ხშირად გაიგონებთ თბილისის ბაზრობებსა და პასაჟებში. დახლები და მაღაზიები სავსეა ნაწარმით, რომელსაც ცნობილი ბრენდების ლოგოები ამშვენებს. თუმცა, საკმარისია გამყიდველს ჩაეკითხო და ისიც უმალ აღიარებს, რა თქმა უნდა, ყველაფერი ყალბიაო; როგორც ჩვენში იტყვიან, „პატენტია”.
ჩვენს ბაზარზე „პატენტები” იმდენად გავრცელებულია, რომ აქტუალური ხდება თხოვნა: „იყოს თურქული, ოღონდ დოლჩე გაბანა არ ეწეროს”. გამყალბებლები იმდენად გათამამებულან, რომ ლოგოებს ცვლილებების გარეშე იყენებენ; იშვიათად თუ შეხვდებით ისეთ წარწერებს, როგორიცაა „adibas” ან „fuma”.
ძნელი სათქმელია, ყალბი ტანსაცმლისა თუ ფეხსაცმლის რა ნაწილი რომელი ქვეყნიდან შემოდის და რას აწარმოებენ საქართველოში. ის კი აშკარაა, რომ ბაზარს კონტროლი აკლია. უცხოელებისგან განსხვავებით, საჩვენებელი აქციაც არ გვინახავს, რომლის ფარგლებშიც ფალსიფიცირებულ ნაწარმს სატკეპნი მანქანებით გადაუვლიდნენ ან დაწვავდნენ გიგანტურ ღუმელში.
ყალბი ტანსაცმელი მხოლოდ ქართული პრობლემა არ არის. საერთაშორისო სავაჭრო პალატის კვლევის თანახმად, მსოფლიოს მასშტაბით, ნავაჭრის 7%-მდე ფალსიფიცირებულ ნაწარმზე მოდის. ჯამური დანაკარგი წელიწადში 250 მილიარდ აშშ დოლარს აღწევს. ამასთან, ყალბი პროდუქციის დაახლოებით ნახევარი სწორედ ტანსაცმელი და აქსესუარებია. მხოლოდ ნიუ იორკში, რეიდების ერთ-ერთი სერიის შედეგად, 200 მილიონი დოლარის ღირებულების ყალბი ტანსაცმელი ამოიღეს.
ცალსახა არ არის ფალსიფიცირებულ პროდუქციასთან ან მის გამავრცელებლებთან მოპყრობის სტანდარტები. აშშ-ში მიღებულია გაყიდვიდან ამოღებული ტანსაცმლის სოციალურად დაუცველთათვის გადაცემა ან ღარიბ ქვეყნებში გაგზავნა. ამისთვის საქველმოქმედო ორგანიზაციები გაყალბებული ბრენდის მფლობელი კომპანიისგან ნებართვას იღებენ და პროდუქციას ლოგოებს აშორებენ. შარშან ამ გზით ტონობით ტანსაცმელი შეგროვდა მიწისძვრით დაზარალებული ჰაიტელებისთვის. წლის ბოლოს რეზონანსი გამოიწვია ამერიკულ პრესაში გაჩენილმა ცნობამ, რომ ნიუ იორკის პოლიციამ „12 ტრეილერი უხმარი ტანსაცმელი და ფეხსაცმელი” გაანადგურა. პოლიციას თავის მართლებამ მოუწია იმის გამო, რომ უფასო ტანსაცმლის გამავრცელებელი ორგანიზაციებისგან ნაწარმის გადაცემის თხოვნა არ მიუღია. ცნობილია, რომ არაერთი მწარმოებელი სამართალდამცავ ორგანოებს მილიონობით დოლარს სწირავს ფალსიფიკაციასთან ბრძოლის გაძლიერების იმედით.
ზოგჯერ დანაშაულში მსხვილი კომპანიებიც არიან გარეული. რამდენიმე წლის წინ იტალიურმა ფენდიმ ტყავის ყალბი ნაწარმის გავრცელებისთვის ამერიკის უდიდეს მაღაზიათა ქსელ ვოლ-მარტს უჩივლა. დავა შეთანხმებით დასრულდა: ვოლ-მარტმა დაზარალებულ მოდის სახლს პროცესის შეჩერების სანაცვლოდ საიდუმლოდ შენახული თანხა გადასცა. ტიფანის ანალოგიური სარჩელი უდიდესი ინტერნეტაუქციონის - ი-ბეის წინააღმდეგ აქვს შეტანილი; გუჩი ერთდროულად 100-ზე მეტ ინტერნეტმაღაზიას უჩივის.
მძიმე შედეგებით შეიძლება დასრულდეს უფრო მცირე მასშტაბის თაღლითობა. შარშან ბრიტანეთის 27 წლის მოქალაქე ინტერნეტით 15,000 ფუნტის ღირებულების ყალბი პროდუქციის გაყიდვის მცდელობაში გამოიჭირეს. თაღლითს ორწლიანი პატიმრობა, 200 დღე აუნაზღაურებელი შრომა და სამი თვე საღამოობით სახლიდან გაუსვლელობა მიესაჯა.
საქართველოში, ისევე როგორც სხვა ქვეყნებში, ბაზარზე ფალსიფიკაციის კონტროლი მეტწილად მომხმარებლებსა და დისტრიბუტორებზე არის დამოკიდებული. გამყიდველი ვალდებულია, შესაძლებლობის ფარგლებში, გადაამოწმოს საქონელი და თუ სიყალბეს აღმოაჩენს, მასზე უარი თქვას. წინააღმდეგ შემთხვევაში, მომხმარებლის მიერ სარჩელის შეტანას შეიძლება გამყიდველის დასჯა მოჰყვეს. თუმცა, საქმის სასამართლომდე მიტანის მოტივაცია, როგორც ჩანს, ცოტას თუ აქვს. დაბალია ინფორმირებულობის ხარისხიც. საქართველოს ახალგაზრდა იურისტთა ასოციაციაში (საია) ფალსიფიცირებული პროდუქციის გაყიდვისთვის დასჯის ვერც ერთ შემთხვევას ვერ იხსენებენ. საიაში ზუსტად ვერც იმას ამბობენ, რა სასჯელი შეიძლება დაეკისროს გამყიდველს.
შედარებით ცენტრალიზებულია კონტროლი ქვეყნის საზღვარზე. საბაჟო სამსახური ვალდებულია, ქვეყანაში რეგისტრირებული ყველა ბრენდის ფალსიფიცირებული ნაწარმის შემოტანა აღკვეთოს. თუმცა, ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახურშიც, რომელსაც უშუალოდ ეხება კონტროლის ეს ფორმა, ვერ ასახელებენ ყალბი ტანსაცმლის ამოღების ვერც ერთ კონკრეტულ ფაქტს. ეს არც არის დიდად გასაკვირი, თუ გავითვალისწინებთ, რომ ტანსაცმლის რეგისტრირებული ბრენდი საქართველოში მხოლოდ სამია: პრომოდი, კოპ-კოპენი და ზენია. რეგისტრირებული სავაჭრო ნიშნების მცირე რაოდენობა კომპანიების დაბალ ინტერესზე მეტყველებს. ინტელექტუალური საკუთრების ობიექტების რეესტრში ბრენდის შესატანად განაცხადი მისმა მფლობელმა კომპანიამ უნდა გააკეთოს. როგორც ჩანს, ისევე როგორც სხვა პროდუქციის, ტანსაცმლის მსხვილ მწარმოებლებს ქართულ ბაზარზე ფალსიფიკაციასთან აქტიურად ბრძოლა ჯერჯერობით არ უღირთ. ამიტომ, თუ არ გსურთ, მოდის მოყვარულმა რომელიმე ნაცნობმა უეცრად „ჩაგჭრათ”, სულ ცოტა, საყვარელი ბრენდების კოლექციების ინტერნეტში თვალიერება მოგიწევთ.
ჩვენს ბაზარზე „პატენტები” იმდენად გავრცელებულია, რომ აქტუალური ხდება თხოვნა: „იყოს თურქული, ოღონდ დოლჩე გაბანა არ ეწეროს”. გამყალბებლები იმდენად გათამამებულან, რომ ლოგოებს ცვლილებების გარეშე იყენებენ; იშვიათად თუ შეხვდებით ისეთ წარწერებს, როგორიცაა „adibas” ან „fuma”.
ძნელი სათქმელია, ყალბი ტანსაცმლისა თუ ფეხსაცმლის რა ნაწილი რომელი ქვეყნიდან შემოდის და რას აწარმოებენ საქართველოში. ის კი აშკარაა, რომ ბაზარს კონტროლი აკლია. უცხოელებისგან განსხვავებით, საჩვენებელი აქციაც არ გვინახავს, რომლის ფარგლებშიც ფალსიფიცირებულ ნაწარმს სატკეპნი მანქანებით გადაუვლიდნენ ან დაწვავდნენ გიგანტურ ღუმელში.
ყალბი ტანსაცმელი მხოლოდ ქართული პრობლემა არ არის. საერთაშორისო სავაჭრო პალატის კვლევის თანახმად, მსოფლიოს მასშტაბით, ნავაჭრის 7%-მდე ფალსიფიცირებულ ნაწარმზე მოდის. ჯამური დანაკარგი წელიწადში 250 მილიარდ აშშ დოლარს აღწევს. ამასთან, ყალბი პროდუქციის დაახლოებით ნახევარი სწორედ ტანსაცმელი და აქსესუარებია. მხოლოდ ნიუ იორკში, რეიდების ერთ-ერთი სერიის შედეგად, 200 მილიონი დოლარის ღირებულების ყალბი ტანსაცმელი ამოიღეს.
ცალსახა არ არის ფალსიფიცირებულ პროდუქციასთან ან მის გამავრცელებლებთან მოპყრობის სტანდარტები. აშშ-ში მიღებულია გაყიდვიდან ამოღებული ტანსაცმლის სოციალურად დაუცველთათვის გადაცემა ან ღარიბ ქვეყნებში გაგზავნა. ამისთვის საქველმოქმედო ორგანიზაციები გაყალბებული ბრენდის მფლობელი კომპანიისგან ნებართვას იღებენ და პროდუქციას ლოგოებს აშორებენ. შარშან ამ გზით ტონობით ტანსაცმელი შეგროვდა მიწისძვრით დაზარალებული ჰაიტელებისთვის. წლის ბოლოს რეზონანსი გამოიწვია ამერიკულ პრესაში გაჩენილმა ცნობამ, რომ ნიუ იორკის პოლიციამ „12 ტრეილერი უხმარი ტანსაცმელი და ფეხსაცმელი” გაანადგურა. პოლიციას თავის მართლებამ მოუწია იმის გამო, რომ უფასო ტანსაცმლის გამავრცელებელი ორგანიზაციებისგან ნაწარმის გადაცემის თხოვნა არ მიუღია. ცნობილია, რომ არაერთი მწარმოებელი სამართალდამცავ ორგანოებს მილიონობით დოლარს სწირავს ფალსიფიკაციასთან ბრძოლის გაძლიერების იმედით.
ზოგჯერ დანაშაულში მსხვილი კომპანიებიც არიან გარეული. რამდენიმე წლის წინ იტალიურმა ფენდიმ ტყავის ყალბი ნაწარმის გავრცელებისთვის ამერიკის უდიდეს მაღაზიათა ქსელ ვოლ-მარტს უჩივლა. დავა შეთანხმებით დასრულდა: ვოლ-მარტმა დაზარალებულ მოდის სახლს პროცესის შეჩერების სანაცვლოდ საიდუმლოდ შენახული თანხა გადასცა. ტიფანის ანალოგიური სარჩელი უდიდესი ინტერნეტაუქციონის - ი-ბეის წინააღმდეგ აქვს შეტანილი; გუჩი ერთდროულად 100-ზე მეტ ინტერნეტმაღაზიას უჩივის.
მძიმე შედეგებით შეიძლება დასრულდეს უფრო მცირე მასშტაბის თაღლითობა. შარშან ბრიტანეთის 27 წლის მოქალაქე ინტერნეტით 15,000 ფუნტის ღირებულების ყალბი პროდუქციის გაყიდვის მცდელობაში გამოიჭირეს. თაღლითს ორწლიანი პატიმრობა, 200 დღე აუნაზღაურებელი შრომა და სამი თვე საღამოობით სახლიდან გაუსვლელობა მიესაჯა.
საქართველოში, ისევე როგორც სხვა ქვეყნებში, ბაზარზე ფალსიფიკაციის კონტროლი მეტწილად მომხმარებლებსა და დისტრიბუტორებზე არის დამოკიდებული. გამყიდველი ვალდებულია, შესაძლებლობის ფარგლებში, გადაამოწმოს საქონელი და თუ სიყალბეს აღმოაჩენს, მასზე უარი თქვას. წინააღმდეგ შემთხვევაში, მომხმარებლის მიერ სარჩელის შეტანას შეიძლება გამყიდველის დასჯა მოჰყვეს. თუმცა, საქმის სასამართლომდე მიტანის მოტივაცია, როგორც ჩანს, ცოტას თუ აქვს. დაბალია ინფორმირებულობის ხარისხიც. საქართველოს ახალგაზრდა იურისტთა ასოციაციაში (საია) ფალსიფიცირებული პროდუქციის გაყიდვისთვის დასჯის ვერც ერთ შემთხვევას ვერ იხსენებენ. საიაში ზუსტად ვერც იმას ამბობენ, რა სასჯელი შეიძლება დაეკისროს გამყიდველს.
შედარებით ცენტრალიზებულია კონტროლი ქვეყნის საზღვარზე. საბაჟო სამსახური ვალდებულია, ქვეყანაში რეგისტრირებული ყველა ბრენდის ფალსიფიცირებული ნაწარმის შემოტანა აღკვეთოს. თუმცა, ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახურშიც, რომელსაც უშუალოდ ეხება კონტროლის ეს ფორმა, ვერ ასახელებენ ყალბი ტანსაცმლის ამოღების ვერც ერთ კონკრეტულ ფაქტს. ეს არც არის დიდად გასაკვირი, თუ გავითვალისწინებთ, რომ ტანსაცმლის რეგისტრირებული ბრენდი საქართველოში მხოლოდ სამია: პრომოდი, კოპ-კოპენი და ზენია. რეგისტრირებული სავაჭრო ნიშნების მცირე რაოდენობა კომპანიების დაბალ ინტერესზე მეტყველებს. ინტელექტუალური საკუთრების ობიექტების რეესტრში ბრენდის შესატანად განაცხადი მისმა მფლობელმა კომპანიამ უნდა გააკეთოს. როგორც ჩანს, ისევე როგორც სხვა პროდუქციის, ტანსაცმლის მსხვილ მწარმოებლებს ქართულ ბაზარზე ფალსიფიკაციასთან აქტიურად ბრძოლა ჯერჯერობით არ უღირთ. ამიტომ, თუ არ გსურთ, მოდის მოყვარულმა რომელიმე ნაცნობმა უეცრად „ჩაგჭრათ”, სულ ცოტა, საყვარელი ბრენდების კოლექციების ინტერნეტში თვალიერება მოგიწევთ.